01-05-2020
"Voor alle moeders"

10 mei is het moederdag. Een dag die voor iedereen een andere betekenis en inhoud heeft. Eerlijk: binnen mijn gezin doen wij al jaren niks meer met moederdag of vaderdag. Het is er een beetje ingeslopen. Vroeger stonden wij alledrie nog keurig naast het bed van mijn ouders om een gedichtje "voor te lezen" en een zelfgemaakt cadeautje te overhandigen. Leuke anekdote: toen ik een jaar of 4 was heb ik op school een kei beschilderd voor vaderdag. Kaartje erbij: "papa je bent een kei". Enthousiast als ik was gooi ik de kei op de schoot van mijn vader. "Asjeblief pap, dees heb ik voor jou geknutseld!". De landing van de kei was op een nogal ongemakkelijke plek. Gelukkig had hij al het gewenste aantal kinderen...

Tegenwoordig dus geen cadeautjes meer op moederdag of vaderdag. Want de collectieve mening binnen ons gezin: om te kunnen laten zien dat je van iemand houd heb je geen speciale dag nodig. Het gedichtje dat bij deze blog staat heb ik dus ook al op een ander moment cadeau gegeven aan mijn moeder. In een lijstje, met een handgeschreven berichtje op de achterkant van het kaartje. Moederdag of vaderdag kan voor ons op elk moment van het jaar. En dat gebeurd ook. Ik geloof wel dat mijn ouders weten hoeveel we van ze houden en hoeveel we ze waarderen. Dat wordt bij ons gewoon uitgesproken. 

Ik vind het overigens wel heel mooi om te merken dat mensen moederdag wel gebruiken om hun lieve mams even in het zonnetje te zitten. Ik ben echt niet de grinch van moederdag omdat ik er zelf niet zo veel mee doe! Maar nu ik door Vers van de pers meer bezig ben geweest met deze feestdag ben ik me ook gaan realiseren dat de ervaring van moederdag enorm kan varieren. Er zijn natuurlijk mensen die hun moeder niet meer in het zonnetje kunnen zetten omdat ze niet meer leeft. Of die het begrip "moeder" eigenlijk nooit gekend hebben. 

"Moeder" is een krachtig woord. Het geeft inhoud aan wat iemand is maar wat je niet zomaar kan worden. Wil je juf worden? Ga je naar de pabo. Wil je schilder worden? Dan leer je schilderen. Maar moeder worden is in eerste instantie al niet iets dat vanzelfsprekend is. Het krijgen van een kind maakt je in mijn ogen niet per definitie een moeder. Maar het zijn van een moeder dat ben je of dat ben je niet. Een moeder ben je al voordat je een kind krijgt. Ik begrijp dat dat raar klinkt, maar ik ga het proberen uit te leggen. 

Ik zie in mijn omgeving de ene naar de andere vrouw moeder worden. Het onderwerp "kinderen krijgen" is op mijn leeftijd een van de grootste thema's. Ik zie mijn vriendinnen in moeders veranderen. Hoe hun traject ook loopt. Of ze nu gezegend zijn met het daadwerkelijk krijgen van een kind of dat het toch nog niet wil lukken, om wat voor reden dan ook. Zij die kinderen willen zijn moeders. Allemaal. Zo ook ik. Ik ben een moeder, in hart en ziel. Vroeg je me toen ik klein was wat ik wilde worden riep ik de eerste paar jaar "elfje" maar de periode daarna was het "mama". Ik geloof heel sterk dat ik ben gemaakt om moeder te worden. Die wens is gigantisch. Dat mijn kindje er nog niet is, maakt niet dat ik geen moeder ben. Alles dat ik tot dusver heb meegemaakt in mijn leven, elk obstakel dat ik heb moeten overwinnen, alle persoonlijke groei die ik heb doorgemaakt: het zorgt er voor dat ik een betere moeder ben. Het zorgt er voor dat als ik ooit echt een kindje mag krijgen, ik hier op alle vlakken klaar voor ben. Dat ik nu nog geen kindje heb komt niet alleen door het feit dat ik de juiste parnter nog niet tegen ben gekomen. Als ik simpelweg een kind had gewild had ik al meerdere keren deze kans kunnen grijpen. Maar dat is het hem nou: mits alles goed werkt kan iedereen een kind krijgen. Maar ik wil niet alleen een kind krijgen. Ik wil moeder zijn. Een goede moeder. En hoewel ik zeker weet dat ik voor een kindje zou kunnen zorgen, weet ik ook zeker dat ik op dit moment in mijn leven nog niet de moeder zou kunnen zijn die ik zou willen zijn. Dat staat los van het hebben van een partner. Dat heeft alles te maken met mij, wie ik ben, hoe ik in het leven sta en wat ik nog te leren heb. En in mijn ogen maakt dat een moeder. Een moeder is iemand die in staat is haar kind in alle veiligheid, met liefde, zonder egoisme en met een duidelijke visie op de wereld groot kan brengen. En wil ik dat kunnen, mag ik eerst nog leren om een beter moeder voor mezelf te zijn. Dus ja, ik ben een moeder, mijn kindje is er alleen nog niet. Ik ben een moeder omdat ik investeer in mezelf en daarmee investeer in het leven van mijn toekomstige kindje. Want een moeder is de basis. Net als een vader. En die basis, die moet sterk zijn. 

Dus deze moederdag denk ik ook aan alle moeders zonder kindje. Het is niet de bevalling die je moeder maakt. Het is wat je in je hart voelt. Wat je voelt voor het kindje dat er misschien nog niet is, of wat er misschien even is geweest maar niet lang genoeg. Moederdag is voor alle moeders. Voor de moeders die er niet meer zijn, voor de moeders zonder kind, voor de surrogaatmoeders of schoonmoeders. Voor de vaders die ook meteen een moeder moeten zijn. Voor de tantes die voor hun neefjes en nichtjes als een moeder voelen. Moederdag is voor iedereen die die deze krachtige stempel verdiend. Met of zonder kindje.

Het gedichtje van deze blog ("Moeder") is hier te bestellen als wenskaart.